Door Monika Sokol-Rudowska

Veel Nederlandse families hebben zich in het binnenland, in kleine Noorse steden of dorpen, ver van grote steden gevestigd. Ze zijn hoofdzakelijk representanten van levensstijlmigratie. Zij hebben besloten dat ze willen emigreren omdat de levensstijl die ze nastreven in het thuisland moeilijk te bereiken was. Zij wilden niet doorgaan met een leven vol stress, een hoog tempo en veeleisend werk en zij wensten een betere jeugd in een rustige streek voor hun kinderen. De verhuizing naar Noorwegen is een volledige verandering ten opzichte van hun vroegere levensstijl en het vervult ook hun dromen.

In veel gevallen hadden de emigranten die hun droom wilden realiseren geen ervaring met het runnen van een eigen bedrijf. Zij hadden vaak een geïdealiseerd beeld van het plattelandsleven, gebaseerd op georganiseerde vakantiereizen gevuld met belevenissen of nostalgische ideeën, geïnspireerd door de media. Economische tegenspoed, verwachtingen die niet waar gemaakt werden, heimwee en een gevoel van sociale uitsluiting, zorgden ervoor dat de emigratie vaak een grote teleurstelling werd. Daarom vertrokken velen weer terug naar Nederland.

De groep Nederlanders die in Noorwegen bleven, kregen te maken met dezelfde moeilijkheden die overal gepaard gaan met een nieuw leven in een nieuw land opbouwen. Deze mensen hebben hun plek in Noorwegen toch gevonden en realiseren hun dromen over vrijheid, onafhankelijkheid en buitenactiviteiten en een eigen huis, wat vaak in Nederland te duur voor ze was. De banen die ze kregen en de bedrijven die ze startten, waren niet voornamelijk voor economische redenen, het doel was om hun dromen te realiseren. Het geld werd het middel, maar niet het doel op zich. In Nederland zijn carrière en materiële goederen heel belangrijk. De mensen die naar Noorwegen komen zoeken vaak het tegenovergestelde. In het provinciale Gudbrandsdalen hebben ze hun waarden kunnen herzien. Het belangrijkste was tijd met de familie, vrijheid en veel mogelijkheden voor buitenactiviteiten.

Om in een gebied als Gudbrandsdalen te wonen, geeft vele nieuwe mogelijkheden voor een beter en rustiger leven, maar dit leven heeft ook beperkingen. Nederlanders missen soms het sociale leven en het culturele aanbod van de steden. Zij missen ontmoetingen met vrienden in het café, bioscoop, concert of in de kroeg. Zij zoeken naar culturele belevingen in grotere steden zoals Lillehammer of Oslo. Het heimwee van de migranten wordt met de tijd minder. De meesten willen in Noorwegen blijven, terwijl anderen van plan zijn om in Nederland met pensioen te gaan.